Το πρόγραμμα ΜΙΜΙΟ εστιάζει στη μελέτη της δημιουργίας του πρώτου διεθνούς οργανισμού που επιφορτίστηκε με τη «διαχείριση της μετανάστευσης» μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, διερευνώντας παράλληλα και τις προγενέστερες πολιτικές διεθνούς ρύθμισης της ανθρώπινης κινητικότητας. Αναλύει, πιο συγκεκριμένα, τη διαδικασία ίδρυσης και εδραίωσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής Μεταναστεύσεως εξ Ευρώπης (ΔΕΜΕ), ενός διεθνούς φορέα για τη «διαχείριση της μετανάστευσης», καθώς και τους λόγους που η ΔΕΜΕ εξελίχθηκε σε έναν οργανισμό δραστήριο και νομιμοποιημένο στο δυτικό κόσμο. Εξετάζει επίσης: α. τα πρόσωπα και τους φορείς που επιχείρησαν να καταστήσουν τη μετανάστευση μια πιο οργανωμένη και προβλέψιμη διαδικασία, καθώς και τα κίνητρά τους, β. το ρόλο που διαδραμάτισαν τα άτομα και οι φορείς που συμμετείχαν στη δημιουργία της Διακυβερνητικής Επιτροπής Μεταναστεύσεως εξ Ευρώπης στη συγκρότηση των στρατηγικών και των πρακτικών του οργανισμού, καθώς και τους λόγους (discourses) στους οποίους βασίστηκαν. Το ερευνητικό πρόγραμμα μελετά τις στρατηγικές και τις πολιτικές του οργανισμού, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο οργάνωσε την εγκατάσταση σχεδόν ενός εκατομμυρίου Ευρωπαίων σε υπερπόντιες χώρες. Προκειμένου να επιτύχει τα παραπάνω, το πρόγραμμα μελετά τα ακόλουθα: α) Ρύθμιση της κινητικότητας: Το εύρος των πρακτικών που εγκαινίασε και ανέπτυξε η ΔΕΜΕ. Τα προγράμματά της, τις προσπάθειες και αποτυχίες της. Τη συνεργασία της με κυβερνητικούς ή τοπικούς φορείς και ΜΚΟ. Το προφίλ του προσωπικού της, τη χρηματοδότηση και την αύξηση του προϋπολογισμού της. Η ερευνητική ομάδα καταγράφει επίσης όλες τις μεταναστευτικές κινήσεις από την Ευρώπη προς υπερπόντιες χώρες που οργανώθηκαν από τη ΔΕΜΕ από το 1952 ως το 1960. β) Οργανωτικές στρατηγικές, πρακτικές και ασυμμετρίες εξουσίας: τη διαμόρφωση της γραφειοκρατικής δομής, της εσωτερικής ιεραρχίας και την οργανωτική κουλτούρα του οργανισμού. Τις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων και τις τυχόν ανακολουθίες μεταξύ των καταστατικών αρχών και των οργανωτικών πρακτικών. Τους συσχετισμούς ισχύος μεταξύ των κρατών και την ασύμμετρη επιρροή τους στις αποφάσεις και στη λειτουργία του οργανισμού. Τους παράγοντες που επιδρούν στα επιχειρησιακά αποτελέσματα. γ) Γνώση και εξουσία: το γνωστικό πλαίσιο που προϋπέθετε η «διαχείριση της μετανάστευσης» και την ορολογία που χρησιμοποιήθηκε και καθιερώθηκε κατά την εφαρμογή των συναφών πολιτικών. Το ρόλο της ΔΕΜΕ στη διαμόρφωση κυβερνητικών αποφάσεων μέσω της παροχής δεδομένων, αναλύσεων και υπηρεσιών. Τη ΔΕΜΕ ως φορέα διαμόρφωση της διεθνούς πολιτικής ατζέντας σε θέματα μετανάστευσης. δ) Εγκαθίδρυση τοπικών αποστολών: Η δημιουργία και λειτουργία τοπικών αποστολών της ΔΕΜΕ σε μια χώρα αποστολής, την Ελλάδα, και σε μια χώρα υποδοχής, την Αυστραλία. Οι μεταναστευτικές κινήσεις που οργανώθηκαν από τη ΔΕΜΕ από ή προς τις χώρες αυτές. Αυτές οι δύο μελέτες περίπτωσης θα επιδιώξουν να ανιχνεύσουν το βαθμό υιοθέτησης της ορολογίας και των πολιτικών του διεθνούς οργανισμού από τις τοπικές αποστολές του στα κράτη μέλη, τον τρόπο εφαρμογής διεθνών πρακτικών σε εθνικό επίπεδο, καθώς επίσης και τα ατομικά και συλλογικά υποκείμενα τα οποία διαμεσολαβούσαν σε αυτή τη διαδικασία.
